SNEEK – De schrik zit er flink in bij de vooral oudere bewoners van 33 huurappartementen van Frisiastate in Sneek. Na twee eerdere inbraakpogingen was het in de nacht van zaterdag op zondag opnieuw raak en nu met succes: zeven boxen zijn opengebroken en er is van alles uit gestolen.
Afgebroken stukjes van een meegegriste duimstok liggen nog op de betonnen vloer van de gang waaraan de boxen liggen. Verderop staat een bezem met wat houtsnippers en kunststof stukjes die afgebroken zijn van een van de entreedeuren naar de deels leeggeroofde boxen. Het is maandagochtend het voorlopige overblijfsel van een tumultueuze 24 uur in het appartementencomplex aan de Kerkhoflaan.
Door de gangen wandelt en belt Peter Kuiper, voorzitter van de wooncommissie. Sinds zondagochtend zeer vroeg is hij bezig de schade op te nemen, de bewoners te informeren, aangifte te doen, de eigenaar van het gebouw in te schakelen, op te ruimen en vooral de gemoederen rustig proberen te houden. Met wisselend succes.
Een beetje rustig
,,Vorige week is het ze niet gelukt in te breken. Afgelopen zomer wel, toen miste er een fiets. De schrik zat er toen goed in. Het kostte een behoorlijke tijd om de bewoners weer een beetje rustig te krijgen”, zegt Kuiper, een fitte man van halverwege de zeventig die met zijn vrouw in het complex woont. Het gebouw staat sinds 2017 aan de Kerkhoflaan, niet ver van het centrum van Sneek.
,,Ze zijn tussen de 60 en 86 jaar, de mensen die hier wonen. Zij zijn het niet gewend onbekenden die hier naar binnen komen, aan te spreken. Idealiter wil je dat ze vragen wie ze zoeken. Dat zou wel moeten.” Het is een manier om te voorkomen dat mensen het idee hebben dat ze zomaar een pand kunnen betreden.
Na de poging tot inbraak afgelopen week had Kuiper er opnieuw de handen vol aan om de onrust te sussen. ,,Vaak in de avond, dan gaan ze nadenken. Dan kunnen ze niet slapen. Ook afgelopen week klopte er iemand ’s avonds aan de deur. Of ze toch even konden praten. Ja, de angst is groot.”
Beschuldigend
,,Wat opvalt is dat veel mensen nu beschuldigend wijzen naar de jongelui die vaak om het gebouw hangen. De bewoners vinden de jongeren intimiderend, ze maken vaak veel geluid. Ze weten dat ze het niet moeten zeggen of denken, maar toch verdenken ze ook de bewoners van het asielzoekerscentrum. Zulke gevoelens spelen landelijk en hier dus ook. Dan probeer ik altijd maar heel erg mijn best te doen er nuance in aan te brengen. Dan zeg ik dat het mogelijk is, maar dat we het tegelijkertijd niet weten. Dat het niet zo hoeft te zijn.”
Kuiper nam ook andere maatregelen. De lampen branden buiten langer. En hij hing briefjes op alle deuren met de oproep toch vooral de deuren achter je dicht te doen, op slot te draaien, zeker te weten dat er niemand achter je aan is gekomen. ,,En hulde aan Joke Kuperus. Zij woont tegenover de binnendeur die naar de boxen leidt. Ze zorgt er elke avond voor dat die deur dubbel op slot gedraaid is.”
Maar zowel de vriendelijke buurvrouw als Kuiper zelf konden niet voorkomen dat zondagochtend de kunststof toegangsdeur met geweld stuk werd gemaakt. De inbreker of inbrekers verschaften zich vervolgens de toegang tot zeven boxen waaruit ze van alles haalden. De houten deuren van de boxen zelf konden blijkbaar eenvoudig opengebroken worden.
Zelfs melk
,,Ze hadden het vooral op elektrische fietsen en opladers gemunt. Er missen accu’s en opladers en zelfs melk.”
Bij bewoner Atze Kamstra wisten de inbrekers de elektrische fiets van zijn vrouw te stelen. Ook een accuboormachine en een oplader missen, plus de opladers van de twee fietsen. ,,En vijf flessen wijn. Die waren in de aanbieding bij de Poiesz, dus hooguit een chateau migraine, zullen we maar zeggen.”
Kamstra blijft er nuchter onder. Andere buren wat minder. Een dame spreekt Peter Kuiper, als voorzitter van de wooncommissie, aan. Over dat het toch niet goed was dat niet alle bewoners zondag goed op de hoogte waren gesteld van wat er was gebeurd. En dat de bewoners die gestommel hadden gehoord toch echt de politie hadden moeten bellen. Kuiper wijst haar op wat er wel allemaal is gebeurd. ,,Mensen denken dat ik de baas ben omdat ik hier altijd rondloop en dingen oplos, maar ik woon hier ook maar gewoon.”
Maandagochtend tegen tien uur staat Timo Adema van Vastgoedbeheer
Hoekstra al op de stoep. Na een vlugge rondleiding door Kuiper zegt hij voor de komende nacht cameratoezicht toe. Dat de nieuwe buitendeuren de veel veiligere driepuntsluitingen zouden moeten krijgen, daar lijkt Adema ook wel van overtuigd.
Dat heeft Kuiper dan maar weer mooi voor alle medebewoners en zichzelf voor elkaar gekregen.
<FD.28.01.2025>
